As an art advisor I frequently visit(ed) art fairs. The time that we could visit large scale and crowded events seems like ages ago. Last February the KPMG Art Committee visited Art Rotterdam, the main artfair in The Netherlands for contemporary art. More than 80 different (intern)national galleries present hundreds of artists in The Van Nellefabriek. Ten-thousands art lovers visit it, it is packed, 1,5 meter distance is unthinkable. How will an artfair look like in the near future?
This year we bought two paintings of Vincent Uilenbroek at the artfair. I asked Vincent about the technique he uses and how he feels as an artist in this Corona crisis.
Vincent Uilenbroek, Ghost Image After Glow #7
The work of Vincent Uilenbroek (Haarlem 1980) is based on the process of making an artwork and the residue that it leaves behind. The hierarchy of form and residue is twisted around. That what is normally regarded irrelevant such as traces of painterly is made important and with it, it forms a new abstract language.
Vincent Uilenbroek, Ghost Image After Glow #12
Vincent explains: “The traces of paint on the studio wall for example. A white negative space is left behind when a canvas is removed. But also ink left in a screen when the job is done making screen prints, leaving a ghost image of the printed template. In my Ghost Image After Glow series, I combine these two elements. The work has a certain volume of past, present and future in it. Maybe a beginning, maybe an end but by looking into the silkscreen you enter a mental space. Its filled and empty in the same time.”
Vincent Uilenbroek portret
I asked Vincent how he copes with the Corona crisis. He noticed that the art world is searching how to deal with this new situation.
He says: “No doubt things will change but I hope artists, galleries, museums, art lovers and buyers will join forces to keep the art world alive. Online shows and art dealing is a way to reach the audience that is locked inside. Nevertheless not every artwork has the same aura on photo or laptop screen. In the end seeing a work of art in real life is telling you so much more.”
“Besides my artistry I try to reach people with art online as owner of Studio Onvervalst. It is a platform where I make accessible screen prints for a broader audience working with renowned artists. Lately I printed a screen print by Joost Swarte that he designed for a local radiomarathon dealing with Corona in these times. The money raised selling the prints was donated to the Red Cross.”
“I hope we can stay strong together. Maybe art can unite us and inspires us coping the crises we are in today.”
Vincent Uilenbroek, Flux #8 (bought for private collection)
At the end of 2020 their is a new solo show of Vincent’s work planned at Gallery Dudokdegroot in Amsterdam.
De redactie van Gallery Viewer Magazine vroeg mij een mini online tentoonstelling te maken, dit is mijn persoonlijke kijk op de Corona crisis in zeven kunstwerken van Gallery Viewer (in English below).
Esiri Erheriene- Essi, Happy Birthday, Mr. President, 2013
Van 4 tot 8 maart was ik met mijn partner Femke in New York. Als kunstadviseur bezoek ik regelmatig kunstbeurzen. Zo ook The Armory Show waar Galerie Ron Mandos in een trotse stand het werk van Esiri Erheriene- Essi toonde. Het was er druk, veel mensen bovenop elkaar. Dit was zo’n beetje de laatste kunst die ik de afgelopen zeven weken heb gezien. In het vliegtuig terug naar huis kreeg Femke keelpijn…
Ik ben blij dat ons land wordt geleid door fatsoenlijke, rustig nadenkende mensen. Er valt wellicht van alles aan te merken op het beleid van Marc Rutte en Jaap van Dissel. Zo zien zij het kunstenaarschap bepaald (nog) niet als een vitaal beroep. Maar ik denk toch dat onze Mr. President het beste met ons voor heeft, dat gevoel krijg je lang niet overal.
Erheriene-Essi laat op haar schilderijen vaak gewone momenten uit het leven zien. Gewoon maar wel uitbundig geschilderd. Dat is wat deze tijd aan ons vraagt, het gewone, het huiselijke, de kleine kring uitbundig waarderen.
Tijdens het inchecken op JFK Airport zagen we voor het eerst mensen met mondkapjes, spatbrillen en blauwe latex handschoenen. Een beeld waar we nu allang aan gewend zijn en dat waarschijnlijk straks gemeengoed wordt in ons straatbeeld.
In de schilderijen van Micheal Kirkham is vaak een schurende tegenstelling te voelen van afstandelijke emoties tijdens intieme handelingen. Een schrikbeeld voor wat ons staat te wachten? Durven we elkaar straks nog aan te raken zonder latex ertussen?
Thuis aangekomen belandde Femke ziek in bed. Na 9 dagen koorts werd ze opgenomen in het OLVG Oost. Een dubbele longontsteking, Corona positief. Femke was nooit ziek, tegen alle influenzas bestand, maar niet tegen deze.
Kunstenaars laten ons op een andere manier naar het leven kijken. Soms heel letterlijk. Zo zien de longen van Itamar Gilboa er dus uit, 3D geprint en op een glamoureuze wijze gepresenteerd.
Guido van der Werve, Nummer dertien, Effugio C, 2011
4. Guido van der Werve, Nummer dertien, Effugio C, 2011 (Galerie Grimm)
Als je partner op de horror afdeling van het ziekenhuis ligt, aan het begin van de (later bleek) flattend curve, rest vooral onzekerheid en thuis afwachten. Om fit te blijven ga je thuis sporten.
Guido van der Werve is, naast een briljante kunstenaar, ook een fanatiek sporter. Op dit werk rent hij rondjes om zijn huis. Op zijn website beschrijft hij dit bijna nonchalant als volgt: On the 8th of June 2011, he ran approximately two and a half marathons around his house in Finland in exactly twelve hours.
Naast sporten, via Zoom een beetje werken, heel veel appen, kijk je naar buiten. Het is sinds de Corona uitbraak in Nederland prachtig weer, de luchten lijken helderder dan ooit. De DHL bestel wagentjes rijden af en aan. Mensen lijken uit verveling van alles te bestellen.
In het werk van Charlotte Schleiffert lijken de figuren in een ideale wereld te leven. Een soort paradijs, met vaak meer dieren dan mensen. De natuur speelt een prominente rol. Het lijkt daar meer in balans dan in ons echte wereld. Begin juni organiseer ik een pop up tentoonstelling in de Kinkerstraat in Amsterdam. Een unieke duo-show met haar partner Jeroen Kuster. We doen aan Private View Only, vooral omdat het moet maar ook omdat het misschien wel een betere manier van kunst kijken is.
Casper Braat, Reflection of Superman, 2018
6. Casper Braat, Reflection of Superman, 2018, (Galerie Torch)
En dan komt ze thuis, helemaal verzwakt. Beter, maar een lange herstelperiode staat te wachten. Eerst durven we het niet, we houden ook nog thuis geforceerd 1,5 meter afstand. Maar uiteindelijk is daar na 5 weken de eerste omhelzing. We hebben het gered, even herstellen en dan zijn we als Superman, klaar om de kwetsbaren te helpen.
Straks, na de crisis, zullen onze waarden en waarderingen zijn veranderd. Dan blijken onze oude helden ons toch niet zoveel te hebben gebracht. Het is tijd voor nieuwe helden.
Frank Halmans, Voltooid verleden tijd, 2017
7. Frank Halmans, Voltooid verleden tijd, 2017 (Galerie Ramakers)
In maart 2020 is een tijdperk afgesloten. Iedereen voelde wel aan dat er iets moest veranderen. Er lijkt een tijd achter ons. In dit werk van Frank Halmans zit die voltooid verleden tijd binnenin een huis van boeken. Je kan een beetje naar binnen kijken. Je ziet niet alles maar je weet wat er in staat. Je was er zelf bij, je weet hoe het was.
Maar wat staat ons te wachten? Zullen we ooit weer op een drukke kunstbeurs staan? We weten het niet. Wat we wel weten is dat kunstenaars ons bij deze transitie zullen bijstaan. Zij zullen ons helpen met hun nieuwe inzichten. Zij zullen ons anders naar het leven laten kijken. Dat hebben ze altijd al gedaan, dat zullen ze blijven doen. Dan blijkt kunstenaarschap toch een vitaal beroep!
During the Corona crisis a lot of people work from their home. Since they are not in the office and cannot enjoy the artworks in their working environment, one of my clients asked me to write a short story about the works of one of the artists from their collection. This week: Inez de Brauw.
As an art advisor I scout on many different places to find the best artists for the collection of my clients. The Open Studios of The Rijksakademie is one of them. In 2016 I discovered the work by Inez de Brauw (1989) and bought this great triptych of 180×405 cm.
Inez de Brauw, Black and white interior, series Ornament and crime 2016, 30 x 180, 250 x 180, 120 x 180 cm, oil, acrylics and spray paint on canvas
Last week I called Inez and asked her about the meaning of being admitted to The Rijksakademie and the importance of an acquisition of a corporate collection. During our conversation we also discussed the consequences of the Corona crisis to her work.
Being admitted to The Rijksakademie is something very special to an artist. Only a few (25 world wide, half of them Dutch) of the hundreds of applications are selected to this two year residency.
From the Rijksakademie website: The Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam focuses on developing talent in the fine arts. We select and facilitate top talent and offer selected artists a platform for further development of their work. Presentation of the work and connections to an international network form a part of the two-year residency program. For many alumni the residency has led to their international breakthrough.
Detail of work
Inez emphasized the fact that she was able to experiment with all different techniques and materials, that she was connected to a broad international network and surrounded by experts on all different areas, as the main accelerators in her career. She got access to the international art world. Every year more than 8000 art lovers and all the key players like gallery owners, collectors and curators visit the open studios to see the work of the artists. Inez appointed that even today, 3 years later, The Rijksakademie still feels like a family she can rely on.
Another confidence boost was the acquisition of her work by a main corporate collection. This means more visibility, top quality presentation next to other wel established artists and a quality mark for your work. It happens quite often that a collection will follow your work and buy other pieces in the future and it sure can help persuade other buyers to do the same. An acquisition is very important for an artist, not just in euros, but in a lot more.
Inez de Brauw
Eventually we asked Inez how she felt about the Corona crisis for her work as an artist. Like for the most of us, this is a harsh time for her. She cannot find the inspiration nor the peace and space in her head to focus on her work. An artist needs space to find subtlety and reflection. That is hard when the world is on fire. On the short-term, Inez is happy to have enough assignments to get through. She is very aware that this does not count for most of her colleague artists and she is uncertain about what the future will bring. This crisis will hit the artworld hard. Like it happened after 2008, maybe even worse.
During the Corona crisis a lot of people work from their home. Since they are not in the office and cannot enjoy the artworks in their working environment, one of my clients asked me to write a short story about the works of one of the artists from their collection. This week: Dana Lixenberg, “Imperial Courts”
Dana Lixenberg, Chin and his daughter Dee Dee, 1993
In the entrance hall of this company there are four photographs. Black and white pictures, a girl standing on a crossroad, a giant tree, a deserted birthday party and a father with his baby daughter on his lap. At first glance they seem to be random pictures of daily life scenes.
Dana Lixenberg, Imperial Courts
These pictures are part of a giant project by well known Dutch photographer Dana Lixenberg (1964). During a period of 22 years (1995 – 2015) Lixenberg portrayed the people of Imperial Courts, a public housing project, built in Watts, a district of Los Angeles. This is the area where in 1992 riots broke out after four LAPD police officers were acquitted of the brutal beating of Rodney King, a black taxi driver. The same streets were also the battleground of a bloody conflict between two gangs, the Crips and the Bloods, until they agreed on a truce in 1993.
It was in this year Dana got in contact with Tony Bogard’s, the leader of the PJ Watts Crips gang. He introduced her to the neighborhood and gradually she won the trust of the residents of Imperial Courts. Dana remained in contact with the community and continued her work between 2008 and 2015.
Dana Lixenberg
On http://www.imperialcourtsproject.com you find a web documentary by Dana Lixenberg and Eefje Blankevoort about Imperial Courts, with contributions by its residents. The project involves besides the photographs a 300 page book and a triple-screen video installation of 69 minutes. This video was exhibited (18 Jan – 10 May 2020) at The Stedelijk Museum Amsterdam and was acquired to the museum collection.
Dana Lixenberg, Imperial Courts book
If you want more information about these works or art in your office, please contact me by email: info@jackobrinkman.nl
Sources: Dana Lixenberg, Imperial Courts 1993 – 2015, Roma Publications Amsterdam, Huis Marseille, Dana Lixenberg, Imperial Courts, 1993–2015, 12.12.2015 — 06.03.2016
***Deze pop up show is uitgesteld door de Corona crisis *** Van 17 t/m 22 maart presenteren Brinkman & Bergsma, in de Kinkerstraat 12 Amsterdam, nieuw werk van Jeroen Kuster en Charlotte Schleiffert. Openingsfeest met special performance op vrijdagavond 20 maart. Beschikbaar werk via info@jackobrinkman.nl
Charlotte Schleiffert, Girls in nature, 43×52 cm
Met het unieke Rotterdamse duo Jeroen Kuster en Charlotte Schleiffert vieren Jacko Brinkman en Frits Bergsma het begin van de lente. Nog niet eerder exposeerden beide kunstenaars samen. In de intieme galerie ruimte aan de Kinkerstraat 12 in Amsterdam is straks veel nieuw klein werk te zien waarin de natuur een hoofdrol speelt.
Jeroen Kuster, 189 domaine de partemental de sceaux dinsdag 23 juli 2019
Beeldend kunstenaar en experimenteel muzikant Jeroen Kuster (1971) verbleef in 2019 zes maanden in Parijs bij Atelier Holsboer in Cite des Arts via het Mondriaan Fonds. Hij heeft voor het eerst buiten gewerkt in 30 verschillende parken. Daar is een grote serie werken op papier ontstaan waar het plezier van tekenen en schilderen vanaf spat. Deze serie is tijdens de tentoonstelling in volle glorie te zien. Het werk van Jeroen is vertegenwoordigd in (internationale) collecties waaronder die van Akzo Nobel en Verbeke Foundation.
Charlotte Schleiffert, interior with bathroom mixed techn on paper 50×65 cm 2019
Het werk van Charlotte Schleiffert (1967) gaat over de natuur en de mens, over de vraag wat de meest ideale leefomgeving voor de mens is. De figuren in het werk van Charlotte lijken zich het meest thuis te voelen direct in de natuur, tussen de bloemen, vogels en insecten, met hoogstens een telefoon, een tafel en een stoel. Het recente werk dat in de duo tentoonstelling is te zien is van klein formaat, Charlotte is bekend om haar enorm grote pasteltekeningen. Ook Charlotte heeft in 2019 in de parken van Parijs gewerkt. Zij leefde met Jeroen bijna letterlijk het ideale leven van uit haar tekeningen. Iedere dag omringd door de natuur. Het werk van Charlotte is vertegenwoordigd in internationale en museale collecties. Zij won eerder de Prix de Rome en de Jeanne Oosting prijs.
Op vrijdagavond 20 maart vanaf 19 uur is er een feestelijke meet & greet met de kunstenaars en een wervelende performance die je niet snel meer zal vergeten. Wij sturen je hiervoor binnenkort een uitnodiging.
Joe Kisser, live
De tentoonstelling duurt slechts 6 dagen en is te zien van dinsdag 17 maart tot en met zondag 22 maart van 12 tot 19 uur en op afspraak. Alle werken zijn te koop. Wil je alvast meer informatie? Mail dan naar: info@jackobrinkman.nl of bel me op 06-24282301.
Kunst kopen voor het rendement, niet voor het financiële maar het emotionele
Al een tijdje gaat Pieter Paul, directeur van onderzoeksbureau Motivaction, met mij mee op pad in de wonderlijke kunstwereld. Onlangs kocht hij een groot schilderij van Janine van Oene. Ik adviseerde hem daarbij. Het argument om deze investering te doen vanuit financieel rendement speelde niet mee. Hieronder vertel ik waarom niet.
Janine van Oene, Umami Maybe, Gerhard Hofland Gallery, december 2019.
Er waren veel redenen waarom wij samen vonden dat dit een goede koop was. Ten eerste was Pieter Paul al een tijd groot fan van het werk van Janine en vond het dan ook heel leuk haar tijdens één van onze galerietours persoonlijk te ontmoeten. Een groot roze doek was als één van de weinige werken nog niet verkocht bij haar solo tentoonstelling in de galerie van Gerhard Hofland. En juist dat werk was de favoriet van Pieter Paul.
Mijn redenen om hem te adviseren dit werk aan te kopen waren onder andere de volgende.
Janine is na haar kunstacademie periode toegelaten tot De Ateliers (*). Niet alleen is dat maar voor een select aantal kunstenaars toegankelijk maar vooral heeft zij daar een overtuigende ontwikkeling doorgemaakt. Haar schilderijen zijn stuk voor stuk sterke werken geworden. De twijfel lijkt weg, haar eigen signatuur is duidelijk, het werk “staat”.
In 2017 won Janine de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst. Het winnen van prijzen (zeker zo’n belangrijke als deze) geeft een kunstenaar zelfvertrouwen en is een objectieve maatstaf voor kwaliteit. Een jury van deskundigen besluit dat jouw werk actueel en urgent is, het werk doet er toe. Daarnaast biedt alleen al de nominatie een groot platform en zichtbaarheid.
Verder is Janine een sociaal persoon met een eigen netwerk. Haar generatie kunstenaars is goed met elkaar verbonden en zij is daarin een centraal figuur. Iedereen kent Janine. Hierdoor is haar bereik en gunfactor in de kunstwereld groot.
Bovendien waren Pieter Paul en ik bij haar eerste solo tentoonstelling in een vooraanstaande galerie. Gerhard Hofland heeft als galeriehouder een lange staat van dienst. Hij presenteert zijn kunstenaars op de relevante kunstbeurzen en heeft grote verzamelaars, musea en bedrijfscollecties in zijn klantenkring.
In zijn stal zitten kunstenaars (o.a. Johan Tahon en Koen Deleare) met een internationaal bereik en hij richt zich primair op schilderkunst. Allemaal onderdelen waaraan Janine, als jong veelbelovend talent, veel aan kan hebben in haar verdere ontwikkeling.
Janine van Oene, Umami Maybe, Gerhard Hofland Gallery, december 2019.
Nog een reden om het schilderij nu te kopen was toch de prijs. Als het werk van een kunstenaar na een eerste solo show bijna allemaal wordt verkocht, kan je ervan uitgaan dat de galerieprijs gaat stijgen. Bij een volgende gelegenheid zal Pieter Paul waarschijnlijk meer moeten betalen voor een schilderij van Janine met hetzelfde formaat.
Ah! Dus toch een financieel rendement als argument!? Het werk wordt dus toch meer waard!
De prijs zal in dit geval waarschijnlijk inderdaad gaan stijgen, maar dan nog is financieel rendement geen argument voor de investering. Waarom niet?
Koop maar liever een Staatslot.
Wie wordt de nieuwe Marlene Dumas? Nu een schilderij van een paar duizend euro kopen dat straks tonnen waard wordt! Wie het weet mag het zeggen. Wellicht maak je met het kopen van een Staatslot net zoveel kans op de grote klapper. Van hedendaagse jonge (betaalbare) kunstenaars zoals Janine van Oene weet je niet hoe hun loopbaan en hun marktwaarde gaat verlopen. Dit hangt van heel veel, moeilijk te voorspellen factoren af. Ik noem er een paar; de tijdgeest, de economische ontwikkelingen, persoonlijke omstandigheden, het juiste netwerk. Ze is nu hot, maar binnenkort is er weer iemand the next big thing. Als je het van te voren zou kunnen voorspellen welke kunstenaars het gaan maken, dan zouden alle kunstadviseurs in dikke auto’s rijden. Dat is niet het geval, ik rijd in een Fiat 500.
Schoenmaker blijf liever bij je leest.
Pieter Paul heeft, net als de meeste verzamelaars en bedrijven die een collectie opbouwen expertise op heel ander vlak dan de kunstmarkt. Die expertise levert meestal een stuk meer rendement op dan handel in hedendaagse kunst. Natuurlijk kan je geld verdienen met kunsthandel, maar dan moet je echt een specialist zijn en dan is hedendaagse kunst van jonge talenten niet je handelswaar.
Maar het kunstwerk is toch meer waard geworden?
Stel dat het schilderij van Pieter Paul straks in de galerie het dubbele zou kosten of het drie dubbele. Dat hebben we begin 2020 dan samen goed gezien. Dat was een goed advies en een goede beslissing. Kunnen we best trots op zijn. Maar als je het rendement wilt verzilveren, zit je toch nog met twee grote problemen.
Ten eerste moet je iemand vinden die jouw specifieke schilderij wil overnemen. Waar vind je die persoon? En als hij of zij zoveel geld gaat uitgeven maakt ie liever zijn eigen keuze in het atelier of de galerie. Er is immers meer aanbod, de kunstenaar maakt steeds weer nieuw werk. Misschien houdt de nieuwe koper helemaal niet van roze. Het netwerk van de galeriehouder kan uitkomst bieden. Maar die wil natuurlijk ook een percentage. De veiling dan? Kan ook, maar ook daar gaat dan een flink deel van je rendement naar toe. Bovendien vallen veilingresultaten van levende kunstenaars in de regel lager uit dan de galerieprijzen.
Het tweede probleem is wellicht nog groter. Je moet afstand doen van je schilderij waar je juist zo trots en verliefd op bent. Het is niet voor niks meer waard geworden, het zal wel een goed schilderij zijn. Je bent er aan gehecht, je wilt er helemaal geen afstand van doen. Alleen als het echt moet. Als de situatie je financieel dwingt. Als je het wel moet verkopen, bijvoorbeeld in het geval van één van de drie D’s, divorce, debt or death. Gelukkig is daar bij Pieter Paul geen sprake van.
Werk van Janine tijdens eind presentatie op De Ateliers in 2016.
Is kunst dan geen goede investering?
Jazeker wel! Het is een fantastische investering. Als je een nieuwe auto koopt heb je daar een paar jaar plezier van. Als je een nieuw kunstwerk koopt heb je daar je hele leven plezier van. Het schilderij van Janine hangt in het trappenhuis van het kantoor van Pieter Paul. Iedere dag ziet hij het meerdere keren en geniet van zijn fantastische investering. Het is bewezen dat mensen gelukkiger zijn omringd door goede kunst. Ook de medewerkers van Pieter Paul zullen nog beter presteren door hun inspirerende werkomgeving.
Kunst kopen levert zeker rendement op, niet door het te verkopen maar door er van te genieten.
(*) De Ateliers, voorheen Ateliers ’63 geheten, is in 1963 opgericht door beeldend kunstenaars in Haarlem. Het is de oudste zogeheten kunstenaarswerkplaats in Nederland. Uit onvrede met het destijds massale en academische kunstonderwijs, dat geen gelijke tred hield met nieuwe ontwikkelingen in de beeldende kunst, beoogden de initiatiefnemers een structuur te creëren die tegemoet komt aan de behoefte van beginnende kunstenaars aan directe contacten met collega’s in een professioneel werkklimaat. Onder voormalige begeleidend kunstenaars als Edgar Fernhout, Jan Dibbets, Stanley Brouwn, Carel Visser en Toon Verhoef heeft De Ateliers zich ontwikkeld tot een hoog gekwalificeerde instelling. De Ateliers stond in de jaren tachtig model voor reorganisaties in het kunstvakonderwijs en bij de zogeheten postacademische instellingen. In de afgelopen decennia heeft De Ateliers haar internationale naam en faam verstevigd door de inzet van begeleidend kunstenaars als Marlene Dumas, Georg Herold en Steve McQueen.
Ga je mee Kunst Kijken tijdens Art Rotterdam op vrijdag 7 of zaterdag 8 februari?
*** nog slechts enkele plekken beschikbaar ***
Begin februari is in de Van Nelle Fabriek in Rotterdam de beste kunstbeurs van Nederland. Ik nodig je graag uit voor een rondleiding. We gaan met een exclusieve en kleine groep langs toonaangevende en vernieuwende galeries, de organisatie vertelt ons de ins & outs van een Nederlandse kunstbeurs en we ontmoeten galeriehouders en kunstenaars. Je krijgt natuurlijk je eigen persoonlijk adviseur (!) en voldoende tijd om ook op eigen gelegenheid over de beurs te lopen.
Maximaal 8 personen per dag. Deelname € 27,50 (incl. entreeticket á € 19,50) Vervoer op eigen gelegenheid. Vrijdag 7 februari, 16 – 19 uur (UITVERKOCHT) Zaterdag 8 februari, 15 – 18 uur (nog enkele plaatsen) (optie voor groep van minimaal 6 personen: zondag 9 februari 15 – 18 uur)
Save the date: op 28 maart is de Galerie Fietstoer #2 langs de leukste galeries van Amsterdam. Deelname is € 15 per persoon. Er kunnen maximaal 12 mensen mee.
Kunst kopen, hoe doe je dat? Iedere maand een tip.
Het is nogal een beslissing, een kunstwerk kopen. Buiten dat het vaak om best veel geld gaat, koop je het voor de rest van je leven. Het laat een deel van je persoonlijkheid zien, je smaak. Mensen zullen er iets van vinden. Je zit er de hele dag tegenaan te kijken. Voor dat geld had je ook iets anders kunnen kopen. En, je kan het meestal niet ruilen!
Het is ook heel leuk, een kunstwerk kopen. Je hebt iets unieks, je voelt de kwaliteit als je die poster verruilt voor een echt kunstwerk. Je geniet er iedere dag van, het verrijkt je leefomgeving, voor de rest van je leven! En, door jouw aankoop maak je het mede mogelijk dat een kunstenaar kunst kan maken.
Je vind iets mooi, je wilt het hebben, maar is het verstandig? Misschien zie je volgende week iets nog mooiers. Hoe maak je die beslissing? Iedere maand plaats ik hier een tip die je kan helpen bij het maken van die beslissing.
Tip #1: Kijken, kijken, veel kijken
Als kunstadviseur kan ik je niet helpen met wat je mooi of lelijk vindt, maar wel met meer objectieve criteria. Voordat je gaat Kunst Kopen is het belangrijk dat je de wonderlijke kunstmarkt met al haar verborgen regels, gebruiken en afspraken een beetje weet te doorgronden. Dan voel je je zekerder van je zaak. Dan vind je het niet alleen mooi maar weet je ook dat het een verstandige koop is geweest. Je komt dan beter beslagen ten ijs op het moment suprême. Op het moment dat je op een kunstbeurs oog in oog staat met het werk van je dromen en snel moet beslissen omdat er, volgens de galeriehouder, kapers op de kust zijn!
Kunst Kijken en Kopen op Art Brussels, een van de grote kunstbeurzen in Europa.
Ruim 25 jaar werk ik in de Nederlandse kunstmarkt. In die tijd heb ik veel kunst gezien, heel veel kunst. Door veel te kijken creëer je je eigen referentie kader. Hierdoor krijg je niet alleen in de gaten wat je aanspreekt, wat je mooi of lelijk vindt maar je kan je een (voorzichtig) oordeel vellen over de kwaliteit, de prijs beoordelen en de positie bepalen in het overweldigende aanbod.
Het aanbod van kunst in galeries, op beurzen, bij veilingen, op Instagram is enorm. Hoe baken je het een beetje af? Waarbinnen wil je een referentiekader creëren?
Ik beperk mij tot hedendaagse kunst, de kunst die nu gemaakt wordt en ik richt me op professionele kunstenaars, dus met een opleiding aan een academie en een actieve praktijk. Je kan het ook verder inkaderen door bijvoorbeeld te kiezen voor een specifiek medium, zoals fotografie of alleen schilderkunst. Of je gaat voor een specifiek thema, portretten of juist alleen abstract werk. Focussen maakt je beeld scherper maar je mist misschien weer van allerlei moois.
Dus eerst veel kijken, je goed laten informeren, de tijd nemen om (al dan niet met een adviseur) alle facetten door te nemen, niet haasten. Neem er gerust een half jaar de tijd voor. Dan kan je naar meerdere openingen in galeries, een paar beurzen bezoeken en je favorieten volgen op Instagram.
Van 6 tot 9 februari is Art Rotterdam, de belangrijkste kunstbeurs in Nederland. Dè plek om in korte tijd heel veel te zien. Op 15 februari neem ik kunstliefhebbers weer mee op een Galerie Fietstoer in Amsterdam. Ik kan ook speciaal voor jouw eigen groep een galerie rondje organiseren. Mail me voor de mogelijkheden.
Op Instagram via #jackokijktkunst kan je volgen welke kunst mij de afgelopen tijd is opgevallen. Door favoriete kunstenaars en hashtags te volgen kom je vanzelf uit bij andere gave kunstenaars.
Neem de tijd ervoor en maak er tijd voor. Eerst lekker kijken, veel kijken.
Een eerlijk honorarium voor kunstenaars, het klinkt zo logisch…
(gepubliceerd in Tableau Magazine 41e jaargang nr. 3 winter 2019/2020)
Als wij graag naar kunst kijken, ervan genieten, onszelf er een rijker bestaan mee geven, dan is er ons dus veel aan gelegen dat deze kunst wordt gemaakt, en dat de maker daar dus een eerlijk honorarium voor krijgt. Dit klinkt heel logisch. Als zakelijk leider van Kunstvereniging Diepenheim probeer ik financiële middelen te vinden om de richtlijnen voor kunstenaarshonoraria te hanteren. Het slagen hiervan is minder logisch.
Ik vroeg twee van “onze” kunstenaars hoe zij hier tegenaan kijken. Matea Bakula exposeerde eind vorig jaar in de Kunstvereniging. Zij zegt hierover: “Samenwerken met Kunstvereniging Diepenheim is voor mij een ontzettend goede ervaring geweest omdat alles rondom de expositie professioneel geregeld wordt. Zo voel je als kunstenaar dat jij en je werk serieus genomen worden. Hier dragen het honorarium en materiaalbudget aan bij. Het is essentieel dat de kunstenaar financieel vergoed wordt; het zorgt ervoor dat je veel meer vrijheid ervaart in het maken van artistieke keuzes.”
Matea Bakula in Kunstvereniging Diepenheim, najaar 2018. Foto Rik Klein Gotink
Op dit moment is “Unhide All” te zien, een solotentoonstelling van Gerbrand Burger, hij zegt desgevraagd: “Ik vraag ik me meteen af hoe het komt dat er in andere sectoren van de economie vanzelfsprekend vooraf afspraken worden gemaakt over de kosten en honoraria. Terwijl het in de kunst vaak onduidelijk blijft en (te) laat of achteraf pas over geld gaat. Maar het maken van kunst kost vaak veel tijd en materiaal. Niet alleen de daadwerkelijke productie van het werk zelf, maar ook in de minder goed te kwantificeren ontwikkelfase. Tegelijkertijd bespeur ik bij mezelf ook wel een neiging die misschien deel is van het probleem. Ik ben primair gericht op zaken die ik betekenisvol en zinvol vind, zoals het maken van kunst. Hierbij zijn andere waarden belangrijker voor me dan de waarde van geld. Zo is de kunstenaar toch te vaak hoofdsponsor van de tentoonstelling, zonder vermelding.”
Zo logisch zijn harde afspraken over honorarium dus blijkbaar niet, maar belangrijk wel. Daarom vind ik het zo goed dat Tableau Magazine heeft gezegd: “Wij gaan kleinere presentatie-instellingen, zoals Kunstvereniging Diepenheim, ondersteunen bij het vinden van middelen om kunstenaars eerlijk te honoreren. Wij richten hiervoor het Tableau Fonds op.”
Tijdens PAN, eind november in de RAI Amsterdam, wordt het Tableau Fonds feestelijk gelanceerd.
Ga je mee Kunst Kijken op zaterdagmiddag 14 december in de Jordaan in Amsterdam? Van 15 tot 18 uur bezoeken we, op de fiets, tentoonstellingen in vooraanstaande galeries.
We krijgen niet alleen uitleg over het werk van de kunstenaars maar ook over de rol van de galeriehouder. Hoe ziet de kunstmarkt in Nederland eruit en hoe wordt de prijs van een kunstwerk bepaald? We bezoeken jonge galeries die de toppers van morgen brengen en gerenommeerde galeries met een internationaal netwerk.
Ga met me mee kunst kijken en ontmoet andere leuke kunstliefhebbers! Het definitieve programma van de Galerie Fietstoer #1 is begin december bekend. We fietsen naar de galeries. Het zijn kleine afstanden maar net te ver om te lopen.
De Galerie Fietstoer #1 kost € 15 per persoon. Er kunnen maximaal 10 mensen mee. Wil je vaker mee of kom je met meerderen dan is een 5 rittenkaart € 60. Een privé toer is prijs op aanvraag.
Zes keer per jaar organiseer ik voor kunstliefhebbers de Galerie Fietstoer in Amsterdam. Wil je graag een op maat gemaakte toer voor je eigen groep mensen op een tijdstip dat jullie het beste uitkomt? Of wil je een keer naar een andere stad? Een privé toer kan ook, mail me voor meer info.
